memur çocuğu olmak

istenilen pahalı bir şeyin alınmayacağını bile bile ayın 15'ini beklemek...

bizde memur çocuğu dedin mı havası vardı şimdi sanki sövüyomuşsun gibi algılıyorlar

1. entrye istinaden yazıyorum. şaka mı bu ciddi misin ? ülkedeki insanların yarısı asgari ücretle çalışıyor. çocuklarının ayın on beşi gibi bi hayalleri de yok maalesef. okula giderken 4-5 tl harçlık alırlarsa seviniyorlar sen buraya gelmiş memur çocukluğundan yakınıyorsun yuh vallahi

memur çocuğu olup ağlayanları anlamıyorum. en kötü memur maaşı 2700 falan. ulan asgari ücretle çalışan insanın çocuğu ne yapsın ? memur olup ağlayan insan aç gözlüdür ya da parayı har vurup harman savuran tiptir. keşke ben de memur çocuğu olsam amk lan bak iyice dellendim ya. amk malları babalarınız analarınız bütün gün devlet dairesinde yatıyor (tüm memurlara değil lafım), aldıkları para çok bile. siktirin gidin 2-3 ay asgari ücretle çalışan bir aileyle yaşayın ondan sonra burada ağlayın. sikeceksin bunların hepsini yemin ederim düşündükçe sinirleniyorum. lan amk sizin hiç kahvaltı yapamadığınız gün oldu mu ? ya da eve 4-5 hafta et girmediği oldu mu ? öldüreceksin bunları, ülkeyi bunlar bu hale getiriyorlar

düzenli arkadaş yokluğudur, alışsan gidiyorsun zaten kalıyor orda

sürekli ben devlet memuruyum ibaresi ile karşılaşıyorum xkxkcjxhc para yok kardeşim

benim çocukluğumda annesi babası memur olanlar alırdı genelde o hayal edilen ışıklı ayakkabıları falan. zengin gözüyle bakardık onlara. o zamanlar hiç de acınası bi durum değildi yani

cocugumun ilerde yasiyacagi sey

herşeyin orta hallisine mutabık olursun. ne çok zenginsindir ne çok fakir. orta model bir araba, nezih bir ev, sade bir yaşam.

Aslında şehirden şehire değişir memurlarin hayatı

4 kardeşim var 3'ü okuyo babam memur.. bu zamana kadar hep 'olmasa da olur' deyip yaptık çoğu şeyimizi hâlâ da öyle yapıyoruz. Küçükken herkesin 3 bebeği varken benim 1 bebeğim vardı ama ne kaybettim ki hiçbi şey.. elimdekinin kıymetini biliyorum her zaman

Sürekli Zengin muamelesi görmek

Her şeyden biraz biraz ama hiçbir şey tam değil. Aşağı bakarsan iyi yukarı bakarsan kötü. Aslında sistemin en fazla hırpaladığı kesim hiçbir yere ait olamayan. Memurluk modern kölelik işte ipi biraz daha uzun

Yanlış anlaşılmasını istemem, genelde konuşmuyorum ama memur çocuğu olmanın mağdur edebiyatı haline getirildiğini düşünüyorum. Farkında mısınız bilmiyorum ama çoğunluğa göre gayet iyi şartlarda yaşıyorsunuz. Öyle ya da böyle sosyal statüsü olan ebeveynlere sahipsiniz. Belirli çalışma saatleri ve şartları var. Hep memur çocuğuyuz şeklinde bir algı var, işçi çocukları peki? Kendi babamdan örnek vereceğim; fabrika işçisi kendisi. Ve emin olun sistemin en çok hırpaladıpı kesim bu kesim. Hiç düşünmediğin anlarda mesai çıkaran patronlar, sürekli bir üstten bakma derdinde olan müdürler, en basitinden işe yeni giren hiç bir tecrübesi bile olmayan diplomalı personel, tüm bunlarında yarattığı psikolojik yaralanmalar... Üstüne asla hakettiğin maaşı ve değeri görememek. Şöyle düşünün en azından çalışma saatleri belli olan, haftasonu sizinle vakit geçirebilen bir aileniz var. İşçi çocukların kaçı cumartesiyi geçtim pazar günü babasını görebiliyor acaba? Tüm kamu personeli pandemi sürecinde evden ya da dönüşümlü çalışırken, bizim babalarımız sokağa çıkma yasaklarında bile işe gitmek durumunda kaldı, dahası ek ücret dahi alamadı.Sayılacak daha bir sürü şey vardır emin olun. Yine de hiç kimseye muhtaç olmadan, her şeye sahip olarak büyüttüler beni ve kardeşimi bu yüzden bile ne kadar çabalasamda hakkını ödeyemem babamın. Başlığı görünce anlatmak istedim sadece, kimsenin yaşamını yargılamak haddim değil ancak bu kadar abartılacak bir durumda değil memur çocuğu olmak..

Fakirden çok zengin, zenginden çok fakir olursunuz. Ticaretten esnaflıktan pek anlamaz, riski sevmez olduğun yerde sayarsınız.